Ölümün sessizliği Şiiri - Kamile Kaynak

Güneş doğmadı bugün.
Bir karabulut geziyor üzerimde.
Ölüm sessizliği var anne.
Bedenim yorgun hiç mecalim yok.
Göz kapaklarım ağırlaşıyor.
Hissediyorum artık yolun sonundayım.
Biliyorum ölüm kapımdasın.
Bunlar son kanat çırpışlarım, ağır geliyor kanatlarımda ki yükler.
Nefesim kesilmeye başlıyor anne korkuyorum.
Kalp atışlarım yavaşladı hissedemiyorum.
Artık özgürce uçamayacak mıyım?
Bütün bu güzellikleri, sevdiklerimi göremeyecek miyim?
Anne artık sana sarılamayacak mıyım?
Kokunu almazsam nasıl dayanırım.
Bir çıkış yolu bul yalvarırım.
Anne hava mı soğudu üşüyor bedenim.
Ellerimi tut bırakma ne olursun.
Yalnızlıktan korkarım biliyorsun.
Çok uykum geldi anne kucağında yatsam.
Biraz saçlarımı okşasan, o güzel sesinle ninni söylesen.
Anne anne nerdesin.
Niye her yer karanlık,
bu ağlama sesleri de ne.
Anne kıpırdıyamıyorum.
Duymuyor musun? Beni annee
Anne nerdesin anne.