Ölümün Sessizliği Şiiri - Sevginaz İnal

Ölümün Sessizliği

I

Acı olan nedir biliyor musunuz?

Ölmek değil...

Ölememek...

Betonun altındasınız,

sesleri duyuyorsunuz...

yada duyamıyorsunuz...

Ama sesinizi duyuramıyorsunuz

Bir gün, iki gün ,üç gün ,beş gün...

ölemiyorsunuz!!

yavaş ,yavaş bile bile üstünüzde tonlarca

beton ,moloz ,eşya...

insan ,insanlar...

Sahi kaç gün yaşanır ki

aç ,susuz

kıpırtısız ,üşüyor

üşüyorsunuz...

bir rüyaya dalar gibi

ölüme gidiyorsunuz

Binlerce ,on binlerce.... ölü

ölüler..

çok, çok ölüler, cesetler

yıkıntılar ,yığıntılar...

kopmuş perde saçılmış eşya

dağılmış oyuncaklar...

ölmüş çocuklar...

II

Ölmüş kızının elini bırakamayan

baba...

motosikletle kefenlenmiş ölüyü

taşıyan adam.

kızım, oğlum, torunum öldü

diyen kadın

O denli şakın, o denli şokta...

bisküvi boğazından geçemeyen dede...

ölüm Hatay ,Kahramanmaraş ,Malatya ,Adana ,Kilis

Gaziantep ,Şanlıurfa ,Diyarbakır ,Adıyaman,

Osmaniye'de...

ölüm her yerde...
Deprem!!

Kıyamet parçalanmasıysa dünyanın

Bu da sınamalarından biri

bence...

III

Ölmek yada Kalmak mı?

Birazcık Utanan Var mı ?

Umut ,enkazdan çıkan bebek, çocuk ,insan...

Sesimi Duyan var mı?

öğrenilmiş çaresizlik ; DEPREM!!

11.02.2023-Yerkesik/MUĞLA

Sevginaz İNAL