Boş imiş yalan imiş dünyanın eşsizliği
Beni bende bağlıyor ölümün sessizliği
Boğdu hıçkırıklarım ruhumun nefesini
Dışa veremiyorum yüreğimin sesini
Kelimeleri yuttum dilim özüme sırdaş
Sessizlikten doğdum ben sükut içimde gardaş
Bizardır taşımaktan bedenden ayrıldı baş
Yırtıyor gizli bir el göğsümün kafesini
Hayatın yumağında ölüm gizemli düğüm
Avcundayım gerçeğin yalnızlıktır ürktüğüm
Korkumun gözyaşları dökülür süğüm süğüm
Doldururmu amelim mizanın kefesini...
30/06/2018
Ekinözü/K.Maraş
Abdulkadir DEMİRCİ
Kayıt Tarihi : 30.6.2018 17:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!