Ölümün sensiz karanlığı

Düşünceler döner durur, sarhoş mu duvar?
Zihnimde asi dalgalar,hatıra dağıma çarpar
Geçmişin gölgeleri gezer,ruhumun karanlığında
Özlem,derin bir yara,yüreğimi kanatır, usulca

Geceyi, şerha şerha yaran bir yalnızlıkta
Yankılanır sessizlik,gezinir ruhumda
Zamanın, uykuyu haram ettiği dakikalarda
Hissettiğim acı bir gerçektir, sensizlik!

Anlamları karışmıs duyguları var zihnimin
Geceye,öksüz notlar düşer, hayallerim
Geçmez zaman, uykusuz kalır ruhum
Her saniye, bir hikaye, her an, bir son...

Siyah örtüyle örtülmüş, utangaç duygularım
Gözler ağırlaşmıs, uğramaz göze uykularım
Gece bir yolculuk var, sensizlikten umuda
Sukuta ermiş, dile gelmez bir yalnızlığa

Bir gece daha düstü, karanlık derine
Mukaddes bir sır var,gecenin teninde
Açılmaz yaralar, sensizlik yatağında
Çekilen çilenin yüzü saklanmıs ayışığına

Karardı düşlerim,yalnızlık yastığında
Sensizlik ölümü fısıldar,mukaddes bir solukta
Duvarlar sallanır, bu sersemlik neden?
Bir çatırtı duyulur, bu çığlıklar kimden

Karanlık sarar geceyi, sensizliğin son nefesi
Yıldızlar küskün, ay, küle dönmüs gibi
Ölüm yaklaşır tenime, soğuktur nefesi
Sen yoksun, hatıralar kördüğüm sanki

Çatısı mı çöktü sabahın, güneş görünmez?
Geceye kimsesiz yıldırımlar düşer, buluttan geçilmez
Dinmez yağmur, sel olmuş gözlerimde
Ölüm mü peyda oldu heyhat! Yıldızlar görunmez

Emin Bekiroğlu