Ölümün Renkleri Şiiri - Halil Yılmaz Hıt ...

Mevsimler, resimler ve çiçekler gibi
Ölümün de renkleri varmış
Acıymış, ağıtmış, ayrılıkmış ölümün renkleri
Yokluğunda düşlerimi hüzünlerinle yıkadım
Sargın duygularımın aktığı al kızıl şafağım benim
Sar beni, sarıl bana,
Terimiz, nefesimiz karışsın birbirine son defa
Şiirsel gözlerinle bak gözlerime derin derin
Al götür, kalmasın feri gözlerimin
Erisin gözlerimiz gözlerimizde
Ve ayrılığın ve sevdan dönüşünce
İşkence ve zulme
İşte o zaman paha biçilmez ölüme
Ben ayrılığın, ağıtların çocuğu
İlkokulu bitirdiğim yıl tatmıştım
İlk ayrılığın, ilk tadını
Bilirim, hep yollarım
Ayrılığın pazarı, garlara çıkar
Toprak damlı, sıralı evler gibi
Bir karayılan, aka aka gelecek
Acı acı sirenler çalacak uzun uzun
Seni benden çalacak
En kuytu vadilerden, eşkıya inlerinden
Ve dipsiz uçurum kenarlarından
Görüne kaybola, süzülerek geçecek
Yüreğim ağzıma gelecek
Sen gideceksin
Acıların, anıların kalacak
Yokluğun bana bakacak
Ben yokluğuna
Buram buram takatımı aşan hasretin
Dönüşür işkenceye
Başım dönecek, gözlerim kararacak
Dünyanın dönüşü
Zamanın ve ışığın yarışı duracak
Belleğim, yitirebileceğim denli
Tirşe renkli bulutlar ülkesine
Sonsuzluk iklimine göçecek
Başlayacak zakkum gibi
Bilinmeyene bir yolculuk
Ufuk çizgisi olmayan içimde yokluğun
Huysuz, ağzı salyalı bir it gibi havlar
Unutturmaz ne seni ne sesini
Rüzgâr adını zılgıtlayacak sürekli
El sallayışın, baygın bakışların
Nemli, eflatun gözlerin
Akça yapraklı selvi boyun gitmez
Gözlerimin önünden
Dizlerim titrer, yüzüm süt kesniği
Gözlerim bulut denizi
Yüreğimin sisli siteplerinde
Özlemin şark çıbanı
Akşamsefaları gibi gündüz gece
İstesem de solmaz has bahçemdeki gülün
Sigaramda duman duman
Kadehimde yudum yudum
Haydut gecelerde cıvıl cıvıl gönül putum
Ben kendimden kaçsam da
Bütün yollar, çıkmaz sokaklar gibi
Hep sana çıkarır beni
Gün olur, gün ortasında
Elimde çıra, her önüme çıkana
Kendimi sorar, ararım seni
Ve inanır iman ederim
Ağıtmış, ayrılıkmış
Ölümün renkleri de varmış
Tükenir takâtım, diz kırar çömelirim
Başım avuçlarımda
Toprağa bakar, için için ağlarım
El sallayan düşsel bir resim görürüm
Akan gözyaşlarımda