Ölümün Rengi Sarı Şiiri - Mete İlkyaz

Ölüm çiçek açmış
Bir hastanenin son katında
annemin yüzünde kara bir iz
bir korku bir telaş
bende gitme anne bile diyemiyen
korkak bir çocuk pısırıklığı
donuk bir sessizlik
yapış yapış bu hastahane odası
hemşireler ter ve kan kokuyor
kokusuz bir çiçeğin mutsuz gülücüğü
çare değil hiç bir derde
kanser kokuyor her yer
ölüm
sırıtkan ve doyumsuz bir cüce
rengi sarı tüm ölümlerin
yatan kocaman bir baş
Hayal meyal bakıyoruz
Son bakışımız
Sesi soluğu kesilecek birazdan
postlar dans edecek
annem ölüm dansıyla
gidecek
Gözü fersiz
Soluk soluğa bakıyor oğluna
Çirkin ördek yavrusuna
Hıçkırıyor
Ağzında o mübarek kan
Başucunda taş kesilmiş ben
Elim elinde
Bakıyorum yüzüne
Yüzünde yüz yıllık nur
Kan –seriliyor yatağa
Bedenim çürük
Eskiciden kalma
Yamalı bohça
Nur içinde yat anne
Oğlun hep yasta