Ölümün Rengi Olmaz Annem..!

Ölümün rengi olmaz annem
Kara deyipte, yaslar bağlama ardımdan
Bir kar beyazında, aklanır kaderim,
Belki de Yağmurlarda ıslanır bedenim,
Saçlarına damlarım,
Bir toprakta derinlere dalarım
Toprak olur, rengini alırım
Kim bilir annem, Kim bilir?
Bir sabah ansızın, Hakk’a varırım.

Ölümün rengi olmaz annem
Şeffaftı halbuki, gözlerinden akan yaşlar,,,
Yanaklarında al al olurdum
Gözyaşındım, Damla damlaydım
Çığlıktım boğazında,
Acı bir türkündüm belki…
Adımı nakaratlarda çalan, sendin sanki
Ölümün türküsü de olmaz annem,

Her beden ayrı yanarmış annem
Sende acı bir çığlıktım,
Babamın uzaklara sakin dalışı,
İçine akıttığı yaşıydım,
Kardeşlerimin hep eksik yanı,
Hep gözyaşıydım…
Uzaklarınsa anlık yasıydım,
Ölümün uzağı, yakını da olmaz annem,,,,

Annem ölüm elbisem gibi beyaz…
Kaderimden karaydı,
Sende şeffaf bir gözyaşıydı…
Toprağa düştüğümde, rengi topraktı
Ama sen gene böyle bil,
Ölümün rengi olmaz annem…

Vakit gelir annem, sona varılır,
Çocuk ruhum bedenimden ayrılır
Hayallerim bir musallada arınır,
Apak olurum, son vedalar yapılır
Helâllik alınır, son kez adım anılır,
Gözyaşınla düşerim son defa, yanakların allanır,
Genede ölümün rengi olmaz annem

Şimdi ise annem,
Üzerimde masmavi bir gökyüzü
Avucumdaki toprakta kokar gül kokusu
Kulağımda ise binlerce kuşun uğultusu,
Daha küçüktüm doğrusu,,,
Ama ölümün, yaşı da olmaz annem…

Annem
Ölüm senin yüreğinde kanlıydı
Benimde Kaderimden karaydı
Gözyaşların gibi şeffaf,
Kefenimle beyaz,
Toprak rengiydi biraz,
Sonra yemyeşil bir çiçektim..
Halbuki düşlerim vardı,
Gökkuşağının rengi gibiydi,
Rengarekti.

Bu kadar bil annem…
Ölümün rengi olmaz,,
Sadece annem, sadece,,,
Benim rengim gökkuşağı gibiydi…
Rengarekti...
Düşlerim gibiydi annem...
Düşlerim gibiydi...