Ölümün Pençesi Şiiri - Günay Tekeli

Sensiz ölümün pençesinde yaşıyorum..
Sanki sen benim Güneşim, Dünyamsın...
Anlamsız attığım adımlar
Anlatır sessizliğini..

Kalbimin kuş misali atışı
Senin eserin sanki..
O kadar yakındasinki..
Elimi uzatsam yakalarım, Ama...

Bir o kadar uzak ellerimden kayıp giden..
Ben senle var olmayı öğrendim..
Senin sesiz çığlıkların gibiydi benim sevgim..
Gözlerindeki yaş misali..

Issız denizlerde yok olmak sensizlik.
Kıyıya vurmuş eski bir balıkçı teknesiyim
Sensiz kaldığım zamanlarda..
Çaresiz ve yapayanlız...

Yanlızlık kadermiydi ben mi yaşıyordum kaderimi
Yaşamakmıydı böyle acımasız hayatın tohumları arasında..
Yoksa hayatı bir kadehte bulmakmıydı...
Sensizlik..

İşte bu yüzden içiyorum
Hergün senin kokunu unutmamak için.
Kadehlerde buldum senin..
Kokunu Senin sesini..