Ölümün Öldüğü Gün Şiiri - Uğur Musab Şahin

Hiç kurumaz, kırılmaz kaderi yazan kalem,
Musibeti ondan bilir "Hak yazdı" der âlem.
Hak yazdığı için değildir, bildiği için yazdı
Ve sonra kaderimizi, alınyazımıza kazıdı.
Öyle zamanki. bin dört yüz yıl önce yeniden,
Genç nesil ona koştu, her kopuşta zincirden.
İmana açtı, ahlaka susuzdu beşeriyet o gün,
Emsalsiz düsturlarla, ölümün öldüğü gün
Yaşlılığın, gençlik yaşıdır insanda kırk yaşı
Hayat ipini keser taş, damlayla su deler taşı.
“Her inanan aptal değil, her aptal inançsızdır”.
Tecrübe okul, musibet akıl, merak hocalarıdır
2008

Aşkımın bedelini istedim, bedenini değil senden
Hayatı haram ettin, helallik istersin birde benden.
Merak etmiyorum nasılsın, neredesin, kiminlesin.
Senin de başkalarından farkın yok, herkes gibisin.
2010

Ömür uzun, söz kısa, akıl pir.
Ecel ne acele eder, ne gecikir.
Arkasında olduğum kişi değil,
Arkamda duran adam yiğittir.
Âlim sırtıma binse, ağır gelmez.
Sözü mermi olsa, yüreği delmez.
2010

Adil olmayan ulus, bağımsız hür olamaz.
Terörü ne hâkimi, ne savcısı durduramaz.
Adaletin adı var, sorsan hukuk devletidir.
Zalim koku aldıysa, ikramı mazlum etidir.
Aşk ateşi suyla sönmez, yanmaya görsün.
Ateşi yüreğe köz gelir, âşık ol da görürsün.
Ölüm vazgeçilmez gerçek, ötesi köy mü var?
Bu gönlüme bir müjdedir, kollarını açar yar.
2010

Rahmet, ilk doğaya,
Sonra duaya yağar.
Gördüğün kıymet,
Verdiğin değer kadar.
2019