Ölümün Manifestosu Şiiri - İsmet Can

Torniston sevdalar, yıpranmış ve yamalı
Oduncu gömleği gibi, ekose tüylü damalı
Dertleri taşıyan, çilekeş bir sevda hamalı
Sanki makaraya dolanmış, acılar sarmalı

Yüzeyden derine iner, ihanetin girdabı
Hünersiz alimler, ortasından okur kitabı
Ekseninde döner hayat, tekrarlı dejavu
Sanki çıplak bacaklarına giyer günahı

Tohumsuz mantar misali büyütür ağacı
Sıkıştırır havayı, oynatır faysız kayacı
Ecele hizmet ederken, zamanın sayacı
Sanki tanık bırakır ardından, bir kaç duacı

Dikitler kucaklaşır bir an, çarpışır sarkıtlarla
Karanlık mağaralarda yankılanan ağıtlarla
Ve korkuyu çağrıştıran, ucu yanık kağıtlarla
Sanki sevda kadehine damlar acı, hoş vaadlarla

Cevaplarıyla yan yanadır, yaşamın her sorusu
Kiminin yanlıştır pusulası, kiminin de en doğrusu
Sesi çok çıkan haklıdır, kimininse ötmez borusu
Sanki insanın kulağına okunur, ölümün manifestosu