Ölümün Kollarında Açmışım Gözlerimi(Deni ...

Hüzünlü bir sonbaharda başladı yolculuğum
Yalnızlığı dökerek gözlerimden
Umuttan ayrılığın bağrına doğdum
Çocukluğum yıkık kentlerde geçti
Her sokak başında benim isyanım durur
Benim yaşadığım yerlerde İnsanlar canevinden vurulur.

Ben doğarken yeniden şekillendi acılar
Benim ülkemde
Kıyameti kopar sevdaların her vakit
Kahır dalga dalga kuşatır gönülleri
Bir şafak vakti
Hüznün zirvelere yürüdüğü
Kurak bir coğrafyada açmışım gözlerimi.

Bir sonbahar günü doğarken ben
Yıldırımlar düşmüş bağlarımıza
Hüzün yüklü bulutların gözyaşları karışmış feryatlarıma
Bir yokluk fırtınası
Savurmuş bu şehrin küflü sokaklarını
Çaresizlik karışmış anamın doğum sancılarına
Ölümün kollarında açmışım gözlerimi.

Şiirlerde okudum hayatı
Adını duymadığım sevdalara vuruldum
Güneşin hep acılara doğduğu
Bir diyarda açmışım gözlerimi
Ben doğarken başlamış insanlığın dramı.

Nasıl da yaşamışım
Nasıl da yitip geçmiş gençliğim
Yüreğimde gizli kalmış tüm sevdalarım
Çiçekler bir bir solmuş gönül bahçemde
Hep ertelemişim
Hep kalbime gömmüşüm özlemlerimi
Yaşanan bir girdabın
Son sayfasında açmışım gözlerimi.

Çektiğim çileleri
Özenle saklıyorum şimdi seyir defterimde
Ne tarihten yükselen ağıtlar anlıyor beni
Ne de hüznümün gizemli düşleri
Ben doğarken
Bir ölüm şaşkınlığıyla
Gökyüzüne uzanmış düşmanlık türküleri.

Boynu bükük doğdum
Boynu bükük yaşadım
Toprak kokulu yüreğimden adını hiç silmedim
Silmeyeceğim
Kaybolan yıllarıma doyasıya ağlamadan
Gülmeyeceğim.

(Mardin-1996)