Ölümün kol saati Şiiri - İnci Purtaş

Devrik cümlelerimde, nasırlaşmış
Bir cümlesin artık.
Öyle kabuk bağlamışsın ki,
Koparsam sitem edecek kalbim .
Yazıyorum ,özne oluyorsun şiire.
Sen ,sen, dedikçe.
Dizeler kıskanıyor ,
Belki de .
Her şiir sana esir
Her mısra senle doğuyor .

Yüreğimin gizli yerinde,
Saklan sevdiğim.
Senli bir mezar var ,sol yanımda.
Orası  meskenin , var huzuruna  bu sevdanın .
Gizli tut sevgimizi,
Koparmasınlar bizden bizi.

Saklan sevdiğim ,kıskananlar nazar etmesin sevdamıza .
Varlığın güneşin doğuşu gibi ,aydınlatıyor ruhumu.
Yokluğunda firar ediyor kalbim.
Bu senli sensizlik ,doğum ve ölüm gibi.
Doğdum ! bebek gibi sana muhtacım.
Öldüm ! ecelini bekleyen bir hasta gibi  ,gün sayıyorum hasretinle.
Ve sen hala yoksun.

Gün karanlığa gebe,
Yine yoksun.
Serzenişte  sanki kalbim,
Nerdesin sevdiğim ?
Ölümün kol saati yok ki!
Ya sen gelmeden ölürse kalbim  .
Ya ölürsem sevdiğim ?

İnci Purtaş ⚓