Ölümün Kokusunu Aldım Şiiri - Aynur Meydan

Elele iken sevdiklerimle,
Bir albüm karıştırırken geçmişten bugüne,
Çocuklarımla bir film izlerken
Ölümün kokusunu aldım.

Dert ettiğim saçma şeyleri düşündüm önce,
Gereksiz gözyaşlarımı,
Gereksiz değmeyen insanlara,
Değmeyecek sarfettiğim emekler,
Tek tek döküldü gitti,
Parmaklarımın arasından.

Uzaklardan gelen annemin sesi,
Yavrum ne çok özledim seni,
Baban,dayın,Mehmet baban,
Hasretinden kavrulduk yıllardır.
Arkamdan oğlum,küçücük kızım,
Anne gitmee,
Bırakma bizi diyen,
Gözyaşları içinde sevdiklerim.
Ölümün kokusunu duydum.

Hem kavuşmak anneme,babama,
Dayımın yemyeşil gözlerine,
Mehmet babamın çatık kaşlarına,
Kaprislerine,nazlarına,huysuzluklarına,
Hem de ardımda bırakacaklarımın acısı,
Hepsi çöktü birden içime,
Ölümün kokusunu duydum.

Affet Allah'ım,
Bana zaman ver,
Anneme vermediğin,babamdan aldığın
Zamanı ne olur bana bağışla.
Ben yalnız bırakmayayım çocuklarımı.
Ölümün kokusu uzak olsun,
Sevdiklerime sahip çıkmak,
Onların yanında olmak iyi ve kötü günlerinde,
Elleri öpülecek yaşlı bir nine olmak istiyorum.
Bir pamuk nine,
Tıpkı annemin taktığı, söylemelere doyamadığı,
Pamuk prensesim dediği gibi,
Pamuk nine olmak.
Pamuk ellerimle umudumu yitirmeden,
Aldırmadan ölümün kokusuna yaşamak istiyorum

01/03/2010