Ölümün Kokusu Şiiri - Deniz Ercani

Akşam olup karanlıklar çökünce
Kasvet bulutları üstüme biner
Dağların ardından bir ay çıkınca
İçimde kopan fırtınalar diner

Düşe dalınca dünya hali biter
En taze dertler küle dönüp yiter
Uykusuzluk, yüklerime yük katar
Sırtımda yüküm artar biner biner

Kirli suda ipek libas yıkanmaz
Kâmil olan dünya malına kanmaz
Zaman geçse, yine dertler tükenmez
Kederim taş olup sırtıma biner

Umut edelim ki zaman ilaçtır
İçim kan ağlar da yüzüm güleçtir
Ercanim acıya kendin'alıştır
Ölümün kokusu üstüne siner