Ölümün Kokusu Şiiri - Süleyman Çiftlikli

Yavaş yavaş ölüyorum,
Siz bilmeseniz de.
Öksürüğüm boğazımda tıkanıp kalıyor,
Ciğerlerim ise yangın yeri gibi yanıyor.
Ölümün kokusu üzerimde,
Siz bilmeseniz de.

Ölümden korkmuyorum,
Çünkü ölüm şimdiki gibi acıtmaz canımı,
Biliyorum.
Dilerim Allah’tan,
Azrail canımı almadan,
Şu sevdiğim bir kez sarılır bana.
Bir kez alnından öperim onu.
Bu kadarı bana yeter,
Fazlasında gözüm yok.
Ölümün kokusunu alıyorum,
Ama bir kez sarılsam ona.
Bir kez daha gözlerinin içinde kaybolsam,
Çok mu şey istedim acaba hayattan?
Karşısına geçip seni seviyorum diyemedim,
Ve hala da diyemiyorum,
Pişmanım.
Ama sesimi duy,
Bana kulak ver Yaradan!
Ölüm gözümü kapatmadan,
Son kez sarılayım ona.
Son kez,
Son kez…