Severken mutluluğu yaşayamıyorum...
Ölümün kıyısındayım bu gece...
Masamın üstünde kalemim ve silahım...
Ölümle yaşam arası, pamuk ipliği kadar ince! ...
Ölümün soğuk nefesi ensemde soluyor...
İçim ürperiyor kanım donuyor...
...ve o an
Titreyerek ellerim masanın üstüne düşüyor...
Ölüm dediğin nedir ki? Gülüm....
Nefes alıp ta verememek!
Bir anlık değilmidir yaşamdan sonsuza gitmek...!
2005©
Sezai BİNİCİ/umut_adam/Eruzurm
Kayıt Tarihi : 2.11.2006 00:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiir 2005 yılında İzmir de bir gencin silahla aşkı için intihar haberinden etkilenerek yazılmıştım... Hayat herşeye rağmen çok güzel...Silaha hayır...
![Sezai Binici](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/11/02/olumun-kiyisindayim.jpg)
ama şiirdeki vurgulanan anlam çok değerli yaşamın ucuna gelebilmek sevda uğruna
kutluyorum yazan yüreği
müzeyyen başkır
Teşekkür
Ediyorum güzel yorumunuza.....
Sevgi ile kalın.
TÜM YORUMLAR (14)