Ölümün Kıyısında Şiiri - Safinaz Ocakcı

Ölümün kıyısında dolaşıyorum
Bir adım uzak, bir adım yakın
Nefeste dert, nefiste günah
Koca bir ömür geldi geçiyor…

Ölümün kıyısında dolaşıyorum
Düşersem günahlardan korkuyorum
Iraklaşsam dertlere dayanamıyorum
Çaresizim, çaresiz! !

Başım dönüyor…
Kalbimde inceden bir ağrı!
Derin bir uyku istiyor yorgun bedenim
Sonsuz uykunun zamanı yaklaşmakta
Lakin oğullarım geliyor birden aklıma
Dudaklarında tebessüm
Fidan fidan boyları
Henüz kopmadılar benden
Kök salmadılar başka bir toprağa
Şimdi onları yalnız bırakmak olur mu?
Duruyorum…

Nabzım; yavaşlıyor, hızlanıyor
Aşkı tattığım tek adam, can yoldaşım
Hazır mı beni yolcu etmeye?
Zamansız bırakıp gidersem onu
Ya dinmez ise gözlerinden yağmur
Yokluğumla eksilirse gücü
Uzun sürerse yaşama son perdesini kapatması
Ah! Nasıl salarım yalnızlığı onun üstüne
Gözlerinden uzak gitmemeye söz vermişken…
Duruyorum….

Aslında bir çare yok ölüme, biliyorum
Ama tutun diyorum bir yerinden yaşama
Bir nefes daha alabilmek için
Günahların tövbesine erebilmek için
Dayan yüreğim! .

12.10.2008/Marmara