Ölümün Kardeşi Sensizlik

Ölümün Kardeşi: Sensizlik

Bulutsuz havada dolu yağdı
Evde yatarken bazıları.
Merak etmeyi bırak
Bakmadım! Pencereyi açıp.
Yarı uykuluyum,
Biraz sensiz,
Hasret biraz.
Geceler çok uzun;
Gündüzlerse geceye sığmaz.

İlk ışıklarıyla sabahın
Gönlüm son kez hastalandı.
Uyumak,
Uyumak.
Uyumak...
Nefeslerin yağmur gibi ruhundan boşalması.
Sensizliğin gözü kapalı hâli uyumak!
Ve sensiz uyanmak;
Yok oluşların en sancılısı:
(sensiz) Hâlâ
Nefes alıyor olmak.
Sensiz uyumanın,
Sensiz uyanmak cezası...