Ölümün kara toprağına dokunuyorum
Daha demin taptaze gözyaşlarıyla sulanmış
İçime çekiyorum o hüzün ve çaresizliğin
Derinlerine işleyen toprağın ölüm kokusunu
Uzak ufukların yarınına koşar gibi uzaklaşıyorum
Tüm gülen yüzlere veda ediyor bugün
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta