Ölümün parmaklarını tuttum incecik,cılız
Ölümün şeklini gördüm zor duruyor ayakta, takatsiz
Ölümü gördüm nefesi zordu,bakışı donuk
Ölüm lanet ediyor sessiz sedasız
Anlamsız bakıyor ölüm cılız bedeninde
Bir deri bir kemik kalmış ölüm, acıdım…
Ölümün peşinden gidiyor bir başka ölüm
Etlerini yoluyorlar ölümün, tırnaklarını söküyorlar
Ölümü izliyor dünya çay ve kahve fincanlarında
Ölüm, ölüyor insanların kalbinde
Saçlarından kavramış toprak, ölümü öldürüyor
Medeni insan öldürür her an çayında, her nefesinde
Ölüm ise feryatta figanda isyanda
Kayıt Tarihi : 17.8.2008 11:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Kılınç](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/08/17/olumun-isyani.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!