Ölümün Iftırakı Şiiri - Bedri Tahir Adaklı

Ölüm aldı seni benden tahassür vererek,
Mecalsiz kollarla döktüm, toprağa, severek
Yandı bağrımda hadsiz o volkanlı alevler
Tecessüm etmiş binlerce hicranın görerek.
* * *
Ölüm yol bulamaz o firak olmazsa eğer,
Acıyla her an kopan bin canmış meğer.
Ölüm meleği sessizce söylerse heceler,
Binlerce sana canlar, feda olsa da, değer.
* * *
Ani esen rüzgarla, ne çabuk geçti yıllar,
Senden sonra da uçup gitmişti, nice canlar,
Alsın beni uçursun sana doğru meltemler;
Zannım ki bu dünyada hakkım; ah ile fizar.
* * *
Bir an hafifçe görünsen ufkunda hayalin,
Firakın ateşi söner, vürudunla senin,
Hasretin bestesiyle inlerken bu nağmeler;
Ancak o dem de kesilir, bu feryat ve enin..
* * *
Donuk dünyama hayalen bile olsa da gel,
Yine hem de bakışlarınla, dokunmaya gel…
Tahassürle yutulan, hıçkırıktan geceler.
Ey nazenin insan; rüyalarıma bari gel.

Bedri Tahir Adaklı

28/03/2008