Ölümün hayatı Şiiri - Yükselen Yağmur

Hayatın taze baharında coşarken
Diriliş şarkıları söyleyen sular
Dağların koynuna uyanır doğar
Şırıl, şırıl çağlar hareketlenir
Alnına değen her bir damladan irkilen taşlar
dile gelir, canlanır bereketlenir.

Karınca, ayının ayaklarının üstünde
Sincap, ağaçların kucağındadır
Güneş ne kadarda cömerttir
Üşürsen ısı verir, gör diye ışık verir
Bunalırsan gölge verir
Orkestra gibi ötmeye başlar kuşlar

Yeşillenir alabildiğine ovalar
Sarsmasın diye, çivilenmiş koca dağlar
Yüksekliğinden ezilir garibim ağlar
Hiç ölmeyecekmiş gibi sessizce düşünür onlar

İnsan ölümle birlikte doğar
Doğarken ağlaması ondandır
Zaman elinde sopayla onu kovalar
Yaşı, telaşı, koşması da ondandır

Bak, bak gör ölüm hayatını her yerde yaşar
Ölümün ölümü her şeyi boğar
Kısacık hayatıdır ölümün şu yaşadığımız
Bizim değil dünyalar dolusu topladığımız
Ne hayrı var bıraksan onlarda bırakacaklar
Yazık yazık açlıktan ölüyor hayvanlar insanlar

Ey insan gafil değilsen eğer gülümse
Ölümse gerçek hayattır ölümse
Oysa hayat ne güzeldir!
Ölmeden önce bilinse

20.05.2018 Ankara
Yükselen Yağmur