Faniliğiyle barışabilirsek bedensel varlığımızın
Anlamsızlığı anlaşılır öfke ve korkularımızın.
Ölünce,
Otoliz, yani kendi kendini yeme başlar önce
Vücutlarımız patlayacak kadar şişince
Patlar, dağılır ve toprağa karışır seslice;
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta