Bir kış bahçesin de uyuyorum her gece,
Benimle üşüyen pamuk yorganım ile.
Nöbetimi tutuyor başucumda
Hiç bir şeyden korkmayan adam gibi adam,
Kocaman gövdesiyle direnen
O kar’dan adam!
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Hangi kör şahit olacak,
Hangi gören göz bilecek
Kar taneleriyle
Benim üzerime dökülen ölümde ki farkı?
tebrikler....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta