Bir kış bahçesin de uyuyorum her gece,
Benimle üşüyen pamuk yorganım ile.
Nöbetimi tutuyor başucumda
Hiç bir şeyden korkmayan adam gibi adam,
Kocaman gövdesiyle direnen
O kar’dan adam!
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Hangi kör şahit olacak,
Hangi gören göz bilecek
Kar taneleriyle
Benim üzerime dökülen ölümde ki farkı?
tebrikler....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta