Ölümün Esintisi Şiiri - Gül Doğan

ölüm..
tek gerçek soğukluk..
yalama yüreğimi..
ürpertme bedenimi..
bir toprak parçası ile
hasbihal ediyorum diye,
yüreğime ölük topraklar serpiyorum diye
yapışma hemen yakama..
yosun tutuyor gözlerimin yeşil hareleri,
tuzlu bir yaş daha süzülmekte yüzüme
ama iyot kokusu almıyor burnum..
yaramı dağlıyor o tuzlu yaş sadece
ölümün soğuk esintisi mi?
beni böyle tarumar eden?
gecelerim zaten dar ağacı ve ip arasında gidip gelmekte
yatağım mezara benzemekte