Ölümün Düşmanı (Salvatore Quasimodo)

İsmail Aksoy
1898

ŞİİR


17

TAKİPÇİ

Ölümün Düşmanı (Salvatore Quasimodo)

(Rossana Sironi İçin)

Güzelliğin bir parçası olan
resmini yırtıp
koparmamalıydın
bizlerden, dünyadan.
Ölümün düşmanları bizler
gül ayaklarına mı
menekşe göğsüne mi kapanalım
ne yapalım?
Ne bir söz, ne bir kırıntı
son gününün, bir Hayır
dünyasal şeylere, bir Hayır
duygusuz insanlık sicilimize.
Yazın kederli ayı,
sürüklenen çapa, aldı
düşlerini, tepeleri, ağaçları,
ışığı, suları, karanlığı,
solgun düşünceler değil gerçeğin kendisi,
zamanın ve geleceğin kötü olduğuna
birden karar veren
zihinden koparıldı.
Şimdi kapalısın
ağır kapıların arkasında
ölümün düşmanı.

Kimdir ağlayan?
Püfürdün güzelliğini
bir nefesle, parçaladın,
üleştirdin ölüm yarasını,
gözyaşı dökmeden
duyarsız gölgesi
yayılır üstümüzde.
Mahvolmuş yalnızlık,
ve güzellik, terk edilmiş.
Karanlıkta
gösterdin,
havaya yazdın adını,
rüzgârın ardındaki
ve burada toplanan her şeye
Hayır’ını.
Bilirim ne aradığını
yeni giysilerin içinde.
Anlarım yanıtlanmamış soruyu.
Ne senin için ne de bizim için, bir yanıt.
Ah, çiçekler ve yosun,
Ah, ölümün düşmanı.

Salvatore Quasimodo (1901-1968, İtalya)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy

İsmail Aksoy
Kayıt Tarihi : 22.6.2007 12:15:00
Hikayesi:


Enemy Of Death by Salvatore Quasimodo (For Rossana Sironi) You should not have ripped out your image taken from us, from the world, a portion of beauty. What can we do we enemies of death, bent to your feet of rose, your breast of violet? Not a word, not a scrap of your last day, a No to earth’s things, a No to our dull human record. The sad moon in summer, the dragging anchor, took your dreams, hills, trees, light, waters, darkness, not dim thoughts but truths, severed from the mind that suddenly decided, time and all future evil. Now you are shut behind heavy doors enemy of death. Who cries? You have blown out beauty with a breath, torn her, dealt her the death-wound, without a tear for her insensate shadow’s spreading over us. Destroyed solitude, and beauty, failed. You have signalled into the dark, inscribed your name in air, your No to everything that crowds here and beyond the wind. I know what you were looking for in your new dress. I understand the unanswered question. Neither for you nor us, a reply. Oh, flowers and moss, Oh, enemy of death.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

İsmail Aksoy