Ölümün Dua Olur! Şiiri - Murat Başaran

Çiğ, çıplak ve arsız bir aydınlığın içinde…
Bir kandil yakıyorum, içimi ısıtacak…
İçinde eski bir mum; hatıralardan fitili…
Bu aydınlığın içinde…
Karanlığım…
Xxx
Yazılsa hikayesi, “Bir serdengeçtinin ölümü” olur başlığı ihtimal…
Ama yazacak bir akıncı yok; üzgünüm…
Xxx
Gerçekti; yaşadık…
Sonra hikaye ettik…
Şimdi masal gibi; anlatanı da, dinleyeni de olmayan…
Lügatın sözlük olduğu zamanlarda öldü heyecanımız…
Çiğ, çıplak ve arsız bir aydınlığa gömüldü ışığımız…
Xxx
Adımız vardı aynaya baktığımızda…
Sabah ezanları gibi uzundu, derindi, çağıldardı aşkımız…
“Bir lokma ve bir hırka”ya razıydık saraylarımızda…
Ölümün tezgahında dokunmuş şiirdik; sonsuzluğa müjdeli…
Xxx
Yazılsa hikayesi, “Bir serdengeçtinin ölümü” olur başlığı ihtimal…
Ama yazacak bir akıncı yok…
Xxx
Çiğ, çıplak ve arsız bir aydınlığın içinde…
Bir kandil yakıyorum, içimi ısıtacak…
İçinde sarı-eski bir mum; hatıralardan fitili…
Xxx
Şimdi kıyamet hüzünlü bir akşam ezanı okunur üstümüze…
Bir İstanbul ararız, kırılgan hissedişlerimizi onaracak…
İşgal yorgunluğunda, Fatih’ini sayıklar yedi tepesi…
En fazla bir kubbedir artık:
Serdengeçtinin kayıp türbesinde…
Xxx
Fakat…
Bir duadır sonsuzluğa, bu garip kandil…
Gün gelir, gelir binlerce ebabil…