Ölümün başka tonu Şiiri - Mustafa Köse 2

üstüne titreyerek çok sevdalar besledim göğsümde
hepsi renk renk büyüdü şiirlere karıştı

kırmızı can yakıcıydı
bıraktığı yanık izleri, hala ilk gün ki gibi canımda

suyun rengine benziyordu aşk
mavide boğulmak alışkanlığım olmuştu

en çok hüzünlendiğim şeydi gözlerinin yeşili
onun için çok uğraştım tütünü bırakmayı

birde, daha sararmadan dalında düşen yapraklar oldu
rüzgarın hiç suçu yoktu

şimdi gördüğüm son şey ölümün başka tonu

ben se en çok rüzgarlarda boğulmaya tutkulu

ölü ruhlar
ruhsuz bedenler
varlık yoksunu hiçler
alıpta geri verilmeyen nefesler
sevilmeye pek hevesli leş kokulu çiçekler
hepsi ayrı konu

bir ben kaldım sonu belli olmayana iki kaşın arasında canlı tek kurşun

artık içinde kendimi görmediğim gözlere bakmayacağım
kendimi hissetmediğim tene dokunmayacağım

benim için,
aşkta... yolun...sonu...

Mustafa köse