Ölümün ayak ucunda Şiiri - Sami Yalçınkaya

Gece ve kar ne kadar tezat,
Biri kara diğeri beyaz
Ölümün ayak ucunda siyah beyaz.
Taneler uçuşurken beyaz beyaz,
Bayramları hatırlatır; şekerler pamuk helvalar,
Çocukların elinde
Uçarız zaman içinde
Gelir çatar ihtiyarlık bel iki büklüm
Saçlar kar beyaz,gözler geçmişe ağlar.
Ten mi daha günahkar yoksa nefis mi daha canavar?
Bir beşikte sallandık,bir şimşek gibi geçti ömür
Bize sonsuz aşk gerek
Dünyaya aşık leş yiyen kargalar.
Şarap dururken maşuk karşında salınırken
Ruhu teskin eder mi söyle bana
Biçare kaybolup giden gece ve kar
Ben söyleyeyim gerçek yardan başkası doyurmaz beni,
Bedbaht ruhları doyursun toprak ve ağyar.