Ölümün Ardındaki Sessizliği Özledik...

Ne zaman biter bu rüya, bu oyun, bu eğlence?
Ellerimizdeki nasır,
Yüreğimizdeki ayrılıklar,
Alnımızdaki yağmur taneleri,
Toprağa verdiğimiz bedenler mi bunlara cevap…
Hatıralar biriktirmek hep bir yerlerde,
Ve olmadık esintilerin ellerine bırakmak…
Değil mi bu hep olagelenimiz?
Garip soruların işgalindeyiz,
Yanlış cevapların çilesine sığınıyoruz, sığındıkça
İçimizde yaşanmamış çocukluğumuz büyüyor,
Bununla özlemlerimiz ve öfkemiz de…
Misket oynadığımız günlerin,
Mızıkçı bir çocuğun, kendimizin yâdını kutsar olduk.
Şimdi uysallaşmış bir deli gibiyiz veyahut öyleyiz.
Çomak sokuldu hayallerimizin yuvarlanan güzelliklerine,
Hırçınlaştık, bundan öte, silahı sevdik gönlümüz ile.
Kelimelerimizi, yumruklarımızı, adımlarımızı
Ölüme biledik,
Unuttuk toprağa bulanmış misketlerimizin rengârenkliğini;
Kara oyunların, karanlıklardaki rüyaların,
Maskotluğumuzun kızgın rengini bilir olduk…
Biz istemedik, biz dokunmadık kendimize
Oracıkta sessizce,
Yokçasına duruyorduk neden uykumuz bölündü.
Bilmek isteyen biz değildik, dönüp duyduğumuzdu nutuk…
Kimmiş mutlu, kimmiş yüce
Bu acizlik mi, bu dağınıklık mı, bu yorgunluk mu?
Uykularımızı özledik
Küçücük hayvanları sevdiğimiz,
Rüyalar yetiştiren döşeğimizi özledik.
Sılamızı,
Yokluktaki bahçemizin sessizliğini
Çaldığımız elmaların
Kursağımıza bıraktığı çocuksu haramlığı,
Kayıtsız kalınan günahlarımızın şeffaf rengini özledik…
Taş attığımız köpeklerimiz vardı
Kaçıp giden…
Şimdi köpekler bile mutsuz, etraf dolu çakal;
Kimi sakallı, kimi sinekkaydı…
Kefen, tabut, mezar taşı; koku, renk, tat karışmış birbirine.
Özledik, ölümü özledik, her çakılı ıstırap çünkü bu yolların,
Kimler eğlenmedi ki etimizle, fikrimizle…
Kimlerin adreslerinde tatmadık ki kayıp olmayı,
Bir çocuk gibi ağlamayı…
Kimi özlemedik ki;
Küçücük arkadaşlarımızı, bahçelerimizi, sokaklarımızı
Ve yetimliğimizi taşıyan anaç tabiatları…
Ne zaman bitecek bu rüya, bu oyun, bu eğlence?
Çünkü
Erkekçe yanan cehennem ateşini, dişil cennetlerimizi
Ve maymunluğumuzun mutlu renklerini
Yani ölümün ardındaki sessizliği özledik…