Ölümün Anısı Şiiri - Alim Vedat Süner

kimsesiz sokakların
isimsiz kahramanıydı
herkez yataklarında
pireleriyle tek kale maç yaparken
o adımlardı caddeleri ağırdan

kimsesizdi sokaklar gibi
ve sahipsizdi dünya üzerinde bedeni

boş sahillerin aşığı olurdu kimi zaman
martılara simit atar
aç kalbini doyururdu
derdinin ortağı martılarla
kimse bilemedi derdini
kimse sormadı halini
cesedini çöplükde buldular
hayallerinide süpürdü çöpçüler
artık ne derdi var ne tasası
geriye kalan ise
çöplükde bi'ölümün anısı

(Eski dostum Şarapçıya, Umarım orda rahatsındır..)