Ölümün Adı Oldun Şiiri - Fizikçi Ahmet

Olmadı bu ayrılık, beceremedim dön geri.
Sevmedim yalnızlığı, barışamadım dön geri.
Nasıl yaparım şimdi sensiz bu yaban ellerde,
Nerede bıraktıysan ordayım, artık dön geri.

Gördüğüm herkesi sen sanıyorum yürürken.
Annem gelip başımı okşuyor, gece ağlarken.
Güneşin aydınlığı, sensiz dar geliyor bana,
Alışamadım yokluğuna, artık dön geri.

Oysa, giderken bile öpüp koklamıştın beni,
Nasılsa gelecek diye kandırmıştım kendimi,
Güneş sarısı papatyalardan taç yaptım sana,
Takamadım siyah saçlarına, artık dön geri.

***

Ölümün adı oldun, farkına bile varmadan.
Nefes gibi geldin geçtin, hiç bana sormadan.
Kömür gözlerinde Azrail’imi görsem bile,
Gel kurtar beni bu azaptan, artık dön geri.

Seni sevdiğim senli günlere, artık dön geri.
Vakit çok geç olmadan, senden uzaklaşmadan.
Ölüm bizi gelmeden, senden vazgeçmeden.
Seni sevdiğim senli günlere, artık dön geri.