Ölümüme An Var! - Şiiri - İsa Erkol

Bir nokta atmanın hayalini düşlerken bu hayat karmaşığında
Hayaller,
Rüyalar,
Ve Yaşayamadığım sevdalar muştularken ölümü
Niye titriyor ellerim
Neden ağlıyor gözlerim...
Gözlerimi kaçırıyorum, masamın üzerindeki yedi altmışbeşten
Vay be! ..
Niye böyle ürküyorum...
Hani ölünce herşey bitecekti,
Hani sıkınca bir kurşun kafama
Ne sahte sevdaların tılsımı
Ne ihanetler
Ne yıldızlı gecelerde döktüğüm gözyaşları kalmayacaktı...
Niye böyle titriyorum Allah'ım
Niye böyle üzülüyorum
Hani çektiklerimin yanında daha hafifti tetiğe dokunmak
Bir anda bitiriverecektik işi
Tek mermiyi şarjöre koyup namluya sürerken niye gözlerim ağlıyor
Ve hala o vefasızın hayalleri niye gözlerimin önüne geliyor...
O değil miydi beni bu hallere düşüren
Evet...
Biraz sonra öleceğim
Her şey bitecek
Her şey bir tek kurşunun bu sevda uğruna başımın derinliklerine gömülmesiyle bitecek
Ölümüme an var,
Etraf karanlık, esrarengiz
Belki son yudumunu çekiyorum zehir gibi acı, şekersiz çayımın
Belki son kez çekiyorum ciğerlerime kadar cigarayı
Ölümüme an var,
Belki anlaşılmadığım şu hayatta
Son satırlarımı yazıyorum..
Belkide...
Belkide son kez ağlıyor, son kez seni anıyorum..
Belki son dakikalarımı yaşıyorum...
Ölümüme an var sevdiğim
Elveda aşklar
Elveda yalan sevdam
Elveda ihanetler
Elveda sevdiğim
Elveda! .