Ölümüm Şiiri - Özkan Özdoğan

Onlar sevmezler ölümün lafını bile,
oysa ben ölüyorum ölüm için.
Sisle dolar etraf,
göz sevmeyi görmez olur.
Umutsuzluk çöker
söylediğin türkülere..
Ne el bulunur çekip alan,
ne de üzerine uzanır sıcak bir gölge.
Kar gelir, kar gider;
yağmur yağar, güneş doğar,
yine de kalkamazsın yerinden.
Sabırsız sesler zamanla susar,
boşluğun gitgide büyür,
düşersin yıldızlara doğru.
İşte o zaman anlarsın
tek başına ve ölmekte olduğunu..
Onlar sevmezler ölümün lafını bile,
oysa bu soğukta ben
ölüyorum ölüm için.

Kış`2002