Ölümü Yaşamak Şiiri - Bedrettin Keleştemur

ÖLÜMÜ YAŞAMAK
Bilir misin şu dünya, emanet yurdu...
Nefis, bizi gönülden çalan pusu
Ey gafil, nasıl da ‘fani’ye uymuş!
Her giden yolcu, ameliyle anılır

Gurbet, içimizde deriz garibe,
Dost şerbetin, hayretle içeriz!
Her giden yolcu, dün-yasıyla anılır
O hasret, hayret, hicretin adı ölüm...

Yaman bir ayrılık sancısı gülüm...
Sana aşina olduğum Ey dünya?
Muhabbetimi, tebessümü aldın
Meğer ‘yalnızız’ ıssız bir sokakta...
İzbe bir yolda, meğer ayazdayız

Merhaba, dirilişe ve ölüme
Merhaba deriz, fenadan bekaya
Merhaba deriz, bahardan kışa
Merhaba deriz, gündüzden geceye!
Merhaba, iki hecenin soğuğuna..
Bize, Hakkı soluklayan, nefese!

Dünyamız! geçmişe, ‘hikâye’ deriz
İz bırakan, birer ‘hatıra’ deriz!
Gölgeler gibi; vücudun kıyamda,
Bakın o musalla taşın kapısına

Bekaya açılan, yolun durağı!
Vuslat yolcusu; yüzü Hakka dönük
"Ölmeden önce ölümü yaşamak"
Selam bizden, hidayet yolcusuna