Ölümü Vuslat Bildim

ÖLÜMÜ VUSLUT BİLDİM

Sen güneşi ve ayı kıskandıran
Sen dünyayı kendine hayran bırakan
Kahve gözlüm,kumral saçlım, gül yüzlüm
Gök kubbenin altında nikâhımız kıyılırken
Beyazlar içinde melekleri kıskandıran güzel
Güneşin ve ayın şahitliğinde girmiştik samanyoluna
Mutluluk diyarının arabasıydı sevdamız
Aşkımız fışkıran bir lav ateşti yüreklerde
Yanan ikimiz dik sadece
Yıldızlar başında tâc idi kavuştuğumuz o günde
Bulutlarla dans edip
Damla damla düşmüştük yer yüzüne
Her bir damlada yürek yürek erimiştik
Rahmet olup yağdık
Tohum olup toprağa karıştık
Geleceğe adımı birlikte attık.
Kirli fikirlerin kör duygusuzluklarında
Fitne fesatların tuzağına düştük şimdi
Lanet olası kör şeytan bizi buldu
Kıskandırdı kainatı kıskandırdı alemi
Çok gördüler mutluluğumuzu
Karartıp dünyamızı kapattılar samanyolumuzu
Şimdi ayrı diyarlarda yaşamaya mahkum olduk
Hicrânın kor ateşlerinde yüreklerimizi közler olduk
Sevmenin kefareti bumuydu can özüm, sevdiğim
Ahu gözlere yaşlar mı değmeliydi?
Kirpiklerden düşen her damla buz mu kesmeliydi yüreklerde
Ah doyamadığım kıyamadığım hasretim
Ayrı nehirlerin döküldüğü aynı denizin kıyısında yaşarken şimdi
Vuslatı ölümde bildi yüreğim
Bir an evvel gitmeliyim bu diyardan
Gitmeliyim geleceğin sonsuz huzur evine
Meleklerle bekler olacağım seni
Onlarda kıskanırlarmı güzelliğini
Aşk cennetinde, sevda bahçesinde
Kevserden ırmağın kenarında
sana ellerimle köşkler kuracağım
ve sana akıttığım onca göz yaşımı
yıllar yılı yanan gönül yaramı göreceksin
prangalara vurulmuş sevdamın
kilidini bana getireceksin
seni hep bekleyeceğim… bekleyeceğim.

2009-Süleyman KARACABEY