Ölümü Sevmek Şiiri - Murat Tali

Kim sever ki ölümü gidenin götürdüğü hatıralar yüzünden, kim sever ki ölümü kalanların gidene teslim ettiği hayalleri yüzünden. Giden de isteyerek gitmez ki bıraktığı hayalleri, dokunamadığı sevdikleri var iken daha dünyada. Kim bilir belki de bir gün ölümsüzlüğü deneyimleyecek insan o zaman ne yapacak merak ediyorum.

50 yıllık yaşantısının 20 yılı çocukluk olsa 30 yılda yaşadığı ve yaşattığı ve kaybettiği ve yitirdiği ve üzdüğü, kırdığı, dağıttığı, başaramadığını sandığı onca şeyi sonsuzluğun içinde nasıl deneyimleyecek... Ben ölüm dediğimde ruhumun değil bedenimin terki diyar hallerine bakıp sesleniyorum asıl doğumu bildiğim için yüz yıllık ömürler hayalinde değilim.

Tek derdim, kaldığım sürede dünya üzerinde ki düzeni bozukluğa zerrede olsa dokunmak, birine göre devrim yapmak, diğerine göre derviş olmak, birine göre aşk, diğerine göre sevgi, bir diğerine göre aymaz bir adam olmak ama hepsinde bir ışık yakıp, bir pencere açıp, bir ışık gösterip öyle gitmektir.

Hangimizin sancısı ağır gelmez ki bedenimize, hangimizin derdi dermansız hissettirmez ki kendisini. Sevdiklerimizin hastalıkları kapı komşudan daha çok yakmaz mı canımızı. Tüm acıları sığdırdığımız ömrüm, mutluluklar sığdırılmış hallerinde kaç gülümseyen çocuk bıraktık geride. Kaç vazgeçmek üzere olan yüreği mücadeleye kattık, ekmeğini yitiren bir yoksulun sofrasına katık değil yoksulluğuna yangın olup sisteme karşı durduk. Adımız kimi zaman Şems oldu kimi zaman Che, Fidel, Deniz kimi zaman sürgün verdik umutların ortasından aymaz gecelere.

Kimi zaman isyan ettik sistemi köleleştiren karanlıklara karşı elimizde kalan gittiğimizde götürdüğümüz olmayacak, ardımızda bıraktığımız aydınlık gülüşlü insanlar olacak. Ben ölmekten korkmuyorum sadece giderken arkamda karanlık yarını olan bir dünya ve onun içinde yolunu bulamayacak insanlar olacak diye üzülüyorum...

Ölüm gidene kolaydır ardında hatırlanası güzellikler bıraktıysa eğer.

Cenneti terk etmek gibi gelse de nefesten özgürleşmek bir kirpik mesafesi kadardır insan ömründe ölümün ve doğumun kardeşliği. Ben ölüm dediğimde gülümseyen bir yarın olsun istiyorum ve müzikler ile yolculanmak başlangıç noktama... İçin ürpermesin dostum sadece gülümse ve gözkapaklarının ardında mutlu bir ışık doğur yüreğine. Ben o ışıkta var olacağım çünkü...