Ölümü Sevdim Hayata Rağmen

Anlaşılmaz insanlardan bıktığım şu dünyada
Manalar yitirilirken anlamlarsa çıkarlara gebe
Taşınmaz olmuş artık iffetler, sanki değişen elbise
Haramzade hovardalığında tükenen sevgilere
Ölümü daha çok sevdim yaşam olduğu sürece

Ölümü daha çok sevdim kaypak sevgilere rağmen
Değişken nefeslerden esiyor rüzgâr kırılırken seven
Anladım ki sahteymiş gülüşler sırf çıkarlardır neden
Gözyaşların rağbette olduğu ağlayanlarla dolmuş mekân
Ölümü daha çok sevdim sırıtkan gülenlere rağmen

Nereye baksam katran karası olmuş gönüller
Üstelik birde koyun postuna büründüler
Dişlerinle kemirdiler, yetmedi kurda yedirdiler
Maskeleri takıp üstüne buna sevgi dediler
Nankör olmadı insanlar kadar bile kediler
Ölümü daha çok sevdim elveda geride ki sevgiler