Ölümü Özlersin Şiiri - Mehmet Koç

yokluğa uyanıyoruz
ve sürekli bir sona yolculuk
tırmandırırız durmadan
insan olmak adına ne varsa
kör kuyudan yukarıya

tıpkısının aynısı yaşamlarda
hırpani kostümler giyeriz
bugün var yarın yokuz
biliriz bilmezden geliriz
peki ya yolun sonu

dilimiz doymaz erdemli sözlere
ciltlerle kitap doldururuz hepsiyle
hırslarımızla sığmıyoruz kentlere
buyur sofraya kürkü güzel bayım
ölüm için indir her şeyi mideye

her durak bir aydınlanma olmalıydı
oysa biz mağaranın karanlığını sevdik
bileklerimiz kanarken gerçeğin keskinliğinde
tanrı oyunlarıyla hayatı geçirdik
toprak olmaktan korkumuz delirtti bizi

sunaklar yaptık oysa tanrı adına
akıttığımız kanlarla besledik
içimizdeki mahkum hayvanı
Hepimiz efendi, modern, ahlaklıydık
karanlık yataklarda hayvanlığı haykırdık

bir anlatabilsem sana şu dimağın inanç kuyusunu
ayağın kayınca uçtuğun bilinmeyen sonunu
aydınlanır birden karanlığı ve farkedersin
sana öğretilenlerin hepten yalansılığını
yaşam erir, erek erir avuçlarında ölümü özlersin
#şiiradamı