S. Ölümü özlerken Şiiri - Enver Ertürk

Ölmek istiyorum.
Önce seni doyasıya tekrar sevmek,
ve seni severken ölmek istiyorum.
Seni düşünürken
karmaşık duygularla yoğrulmak,
tüm dertleri tanımak,
dertler ocağında kavrulmak..
O halde ölmek istiyorum.

Seni düşünmek istiyorum.
Doyasıya düşünmek.
Sevinçlerimizi anıp,
kahkaha ile gülmek..
Gülerken mutlu ölmek istiyorum.

Elim şakağımda seni düşünüyorum.
Aklımda tek sen,
ve sensizliğim.
Seni düşünüp,
düşünürken taşlaşıp..
Öyle ölmek istiyorum.

Bir serçeyi hatırlıyorum,
birlikte kurtardığımız.
Kanadını sağaltmak için,
balkonda besleyip baktığımız.
Sonra akşam alacasında,
bir kamyonet.., Karşı yolda devrilen,
bizi yaşanan tesadüfe gülümseten.

Seni düşünüyorum.
Kaderimizi bahtımızı,
hasılı bütün somut ve soyutlarımızı
tekrar yaşıyorum..
Hep seni düşünüyorum.

İlk tanışmamızı..
önceleri bir birimizi ölesiye sevmemizi..,
Zamanla başlayan kırgınlıkları,
tükenişimizi,
ve ayrılışımızı düşünüyorum.
Artık yoksun.
İlk zamanlar sensizliğe yaktığım
sessiz ağıtlar..,
Sonraları adeta kimliğim olan,
boş kalbin ifadesi boş bakışlar.
Tanımlanamayan,
anlatımı zor, bir şeyler ararcasına
ufku tarayan boş bakışlar.
Seni.., Olmadığını bildiğim halde,
ufuklarda arıyorum.

Boşalan gönlüm,
boşalan beynim
ve yaşlar boşanan gözlerimle,
seni ararken..
Ufuklarda ölmek istiyorum.