Ölümü Özledim Anne Şiiri - Umut Deniz 2

An o andır ki gözünün önünden akıp geçsin hayatın
Bile bile kana kana ihanete
Tüm verdiğin sözleri umursamaz bir tavırla bir kenara atıyorsan eğer
an o andır ki arkadaş
Yolun şaşmış ve tepetaklaktır sözcüklerin

Sokak lambalarının altında bir dost olur sana sokağın en yalnız kaldırım taşı
El açar sana
Ağlarsın sonra susar
Ağlar sonra yine dört duvar
Zoruna gitmektedir saçtığın ışık kapanınca yüzüne
Bilirsin yol tektir ışığı tek
Issız evlerin odalarında kaç acı kaç hasret kaç gam kalmıştır
Sayabilmek ne mümkün
Acı sayılır mı hiç

Gurbetin garip türküsü çalıyor vapurun her parmaklığında
Adalardan el sallıyor baharlar
Öylesine içine çekiyor ki bu hava beni
Çocuk oluyorum şekerim kırık

Simitçiler martılara aşık olmuş
Şu beter dünya görmemiş böyle aşk
Yazmamış bir susam uğruna sevdiğine uçarak geleni
Duyulmamış atan kalbi
Ben gördüm görüyorum
Bakıyorum çünkü insanca
Bir nesneye nasıl bakılması gerekiyorsa öyle bakıyorum içindeki aşka

Mezar taşları görüyorum ufak ufak her bulvarda
Her santim her karış ceset kokuyor
Yağmur kokusunun yerini dolduruyorlar
Ah toprak ağlıyor
Ah hüzün kan ağlıyor
Gördükçe konuşamıyorum
Dilim kitleniyor

Şarkılar ardından
Şiirler
Susuyor
Tarif edilmez bir hal alıyor gözümün feri
Ne gülüyor ne kör oluyor
Her şeyi duymak görmek o kadar istenmiyor ki bedenimde
Ağır oluyor susmanın acısı
Ağır oluyor her gece aynı acının sancısı