Ölümü Öldürmeden...! Şiiri - Cihat Şahin

Yok, beşere tam huzur, öldürmeden ölümü!
Var oldukça o nesne, acılaşır lezaiz!
Etmeliler seferber, tüm uzmanlar bilimi!
Tart etsinler eceli, etmesin halkı taciz!

Kapanmalı kabirin, elbet artık kapısı!
Yaşamalı ebeden, insanlığın hepisi.
Konmalıdır ceplere, yaşlı arzın tapusu!
Çıkmamalı hiç elden, gelmemeli tek haciz!

Kaldırmalı başlardan, ayrılığı zevali!
Çalmamalı “iftirak”, çobanların kavalı.
Gezmemeli Azrail, artık hiçbir düveli!
Olmalıdır her insan, şu dünyada bir aziz.

Anmamalı hiç kimse, mezarlığın adını!
Etmemeli ağızlar, ahiretin yâdını.
Doldurmasın faniler, ömürün miadını!
Yaşasalar on asır, almalı yeni faiz.

Yakışırmı hiç ölüm, fidan gibi insana!
Hoşlanmazsın elbette, yakıştırsam ben sana.
Ölmeyemi gelmişler, şu tazeler bu hana?
Gelmiyor terennümü, bak dillere hiç veciz!

Ne hoş masal değimli, kurgu bilim misali?
Arzda sonsuz yaşamak, dert etmeden visali!
Olmayacak bir tek fert, asla gönlü tasalı!
Herkes kadir muktedir, ne aciz var ne naçiz.

Görsen bile rüyanda, hayra yorma bunları!
Bu gibi mavalların, mangır etmez tonları!
Her nefis ölümlüdür, mutlak ecel sonları!
O kimine acıdır, kimine baldan leziz.

Fani ise bu hayat, korkma baki ömrün var!
Yoktur ölmek orada, firaksızdır o diyar!
Bağıtsan-ı cinanlar, hayaline tam uyar!
Olacak elbet orda, her Müslüman tam aziz!

Mekân olmaz bu çöller, çakma boşa kazığı!
Hiç durmuyor kervanlar, tez hazırla azığı!
Yaparsan avarelik, yersin yolda “yazığı! ”
Yolcuyuz istisnasız, bu gün yarın hepimiz.

28.6.2007.(İzmir)