Ölümü İstemek Şiiri - Yunus Yurdakul

Ne bahar...
Ne yağmur var okşayan...
Ne yaz,ne sıcak,ne bir tatlı telaşım...
Dışarda kar yağıyor ve tokmak gibi başım...

Ne duygular hareketli,ne de ruhumda his var
Gündüzler gece gibi, şehrin içinde sis var
Herkes özgür konuşmakta, sadece bana sus var
Bilinen şu alemde:burda garip Yunus var.

Ne yaşam...
Ne geçen günlerin tadı...
Ne hayatın hoşluğu...
Yüreğimde sadece,faniliğin adı var...

Elim açık umuda...
Umut sanki küs bana...
Gel nolur bana tam artık diyecekken
Kızgınca bir suratla somurtuyor sus bana
Eller gökkuşağının renkleriyle barışık
Benim dünyam hep gri,dört bir taraf pus bana.

Ey ölüm neredesin?
Ey ölüm gelmez misin?

Bozkırda bir şehir var ve şehirde bir adam
O adam ki gülerken bile sade duyar gam
İşte ona gitmenin sırası değil mi tam?
Yavarıyor Allah'a tez salsın diye seni
Bilesin...

Sonuç hüsran elbette...
Sonuç tam bir fiyasko...
Boşa geçen bir ömür...
Boşa geçen zamanlar...
Ölüme koşulur mu,koşulurmuş meğerse
Ölüm neyi anlatır,yaşarken ölen anlar.