Ölümü herkes tadar Şiiri - Mikdat Bal

Sağlam, hasta, yatalak, fark etmez genç ihtiyar
Hayatın cilvesi bu, üzülür her bahtiyar
Ne kadar da sevilse, terk edilir bu diyar
Mutlaka öleceksin, yaşasan da bin sene

Ölümü herkes tadar, ölür can da insan da
Yüksek kaleye çıksan, sağlam yerde olsan da
Gelip seni bulacak, beklemediğin anda
Kaçsan da gizlensen de, ölüm konar ensene

Yok bunun başka yolu, her lahza bitiyorsun
Doğduğun günden beri, yoldasın gidiyorsun
Gördüğün bir seraba, malım mülküm diyorsun
Onlar seni kurtarmaz, Allah’a güvensene

Fazla uzakta değil, son durak şu ilerde
Yolculuk noktalanır, seçmediğin bir yerde
Nerede annen baban, nice dostların nerde?
Dostlarından birçoğu yaşardı geçen sene

Mikdadi en kötü şey, unutmaktır ölümü
Ölümü unutanlar, mubah sayarlar zulmü
Ölüm bağladı benim, ayağımı kolumu
Ölüm seni kolluyor, sen de ona dönsene

Ozan Mikdadi