Ölmek, kaybolup gitmek midir, yoksa yeniden bir dünyaya gözlerini açmak mıdır?
Varoluşun bir özelliği hayatı güzel yaşayıp terk ederken dünyayı yeniden doğmak
Alıştığımız düzenin bir gün son bulacağını bilmek ve hayatımızı ona göre şekillendirmek
Ben alıştım sana, her gün kalbimde soğukluğunu yaşayarak içimi ısıttım….
Şimdi seni daha çok seviyorum, çünkü ben seni yanlış tanımışım
Hatırladığımda en büyük korku ile nefret ettiğim gözlerimin daldığı son noktasın
Artık öyle değil senin varlığın bu dünyanın en kötüsünü en güzeli yapıyor
Alıp gittiklerinin ardından en güzel sözler söyleniyor en anlamlı duygularla bakıyorlar
Ben, bir zamanlar adımları mı attığım dünyadan şimdi nefret eder oldum
Bana en güzel görününler şimdi çok çirkin, bekliyorum beni kucaklayacağın günü
Ya hiç olmasaydın o zaman kim bilir nasıl bir dengede olurdu dünyamız
Yok olmak için dualar yükselirdi göklere…” gelsin ölüm! ” diye.
Kayıt Tarihi : 7.10.2010 17:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülcan Karabıyık](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/10/07/olumu-guzel-gormek.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)