Ölümü düşünmek Şiiri - Mikdat Bal

Tahayyül eyledim ölüm anımı
Yakınlarım sarmıış dört bir yanımı
Azrail gelmişti verdim canımı
Tatmadan olmuyor, bilemezsin ki

Bir gürültü koptu büyük vayvela
Köyün camiinde okunur sala
Tabutun içine, yattım mesela
Yatmadan olmuyor, bilemezsin ki

Essalah okunmuş bilmeyen duymuş
Su ısındı imam üstümü soymuş
Komşularım beni tabuta koymuş
Katmadan olmuyor, bilemezsin ki

Getirdiler beni mezar başına
İsmim yazılıydı mezar taşına
Münkir, Nekir ile oldum aşina
Çatmadan olmuyor bilemezsin ki

Bir yandan üstüme atılır toprak
Sanki dalından kopmuş bir yaprak
Münkir Nekir beni tutmuş kıskıvrak
Tutmadan olmuyor bilemezsin ki

Onları tahayyül ettim irkildim
Korkudan titredim yere serildim
Öldüm, öldüm, öldüm, yine dirildim
Tatmadan olmuyor bilemezsin ki

Artık ayan oldu bana gerçekler
Etrafımı sardı türlü böcekler
Toprak ağız açmış kendine çeker
Yutmadan olmuyor, bilemezsin ki

Mikdat der ölmeli, ölmeden önce
Geri dönüşü yok, insan ölünce
Mal canın yongası, böyle bilince
Atmadan olmuyor, bilemezsin ki