Ölümü Düşündüm Şiiri - Barış Can Bıyıklı

Ölümü düşündüm gülüm, sensiz bir ölümü
Yaşanmışlıkların beş para etmediği yeri
Acılarımdan bile ayrılamazken
Seni bırakmak sancısına nasıl dayanırım?
Daha ellerimi okşamadığın günler var
Öpmediğim, öpemeyeceğim günler…
Sokaklarda dünyaya meydan okurcasına koşmadığımız,
Kayığımızla aşk denizine açılmadığımız günler…
Yaşanmamış anılardan vazgeçmemi bekleme
Nasıl gider insan yaşamadan ölüme?
Ölümü düşündüm gülüm, mutsuz bir ölümü
Çok kasvet az sevinç sığdırdım bedenime
Çocukluğumu hiç koyamadım yerine
Çiçekleri koparmaya kıyamazken,
Yaprak gibi döküldü umutlarım
Bir damla yaşa kıymet biçenler kuruttu göz pınarlarımı
Ve ben yaşamayı ilk defa bu kadar sevmişken
Ölümü düşündüm gülüm, yalnız bir ölümü.
Ellerinde hangi çiçeklerin kokusu,
Teninde hangi dağın ardından doğan güneşin sıcaklığı,
Gözünde hangi anıların canlandığını bilmeden
Senden bir an bile vazgeçmeden,
Gözlerim tavanda, derin bir nefes alıp
Ölümü düşündüm gülüm, ölümü.