Ölümü Düşleyiş Şiiri - Muhteşem Oksel

Aldım elime silahı,
Çekip bıraktım.
Dolu namluyu,
Şakağıma dayadım.
Açsam şu emniyeti,
Bassam kafama mermiyi,
Kafam dağılsa
Oraya buraya;
Duvarda kan lekeleri,
Düşünüyorum da
Okur gibi oluyorum,
Yarınki gazeteleri.
'Kavuşamamış sevdiği kıza;
Ondan gitmiş.
Kalmamış parası zavallının,
İşsizmiş.
Ağır ruhi bunalımdaymış,
Deliymiş.
Vah! zavallı, çok gençmiş.'
Hani diyorum,
Yatsam odamda
Boylu boyunca.
Flaşlar patlasa,
Bir günlük şöhret olsam,
Günler, haftalar, aylar, yıllar sonra
Ağlarsa bir anam ağlar,
Şu garip dünyada.
Düşerse ak onun düşer,
Simsiyah saçlarına.
'Boşver', dedim kendime.
Diyorlar ki, 'yaşamak güzeldir.'
Keşfet gönlünce,
Neresi güzelse?
Değil mi ne yaşadığının farkındalar,
Ne öldüğünün.
Ölsen, ağlayanın olmaz.
Öyleyse bırak silahı,
Al kalemi,
Yine kendince şiirler yaz.
Yine kendince şiirler.