Kervan yorgun, yollar yorgun; yorgunluk sevdalara yıkılır.
Kim bilir kaç mecnun yuttu çöllerde, acımasız bu kumlar!
Okyanusta saman çöpü hep titrer, yalnızlıktan sıkılır.
Vuslat yalan! Bu yalanla yatsıya kadar yanar bu mumlar.
Elbet bir gün filizlenir hayata atılan tüm tohumlar.
Yeşerir de ağaç olur, dal sürer; yapraklanır budaklar.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
