Ölümü Bekliyorum Şiiri - Yonis Aydın

Bir canım var şu bedenimde, nelerim kaldı,
Günler geçtikçe, umutlarım giderek azaldı,
İnsan olduğuma utandım, vicdanım bunaldı,
Suçum yaşamakmış ya, ölümü bekliyorum.

Çileden başka çekmediğim, çaresiz hayata,
Önem ve değer vermediğim, bu maddiyata,
Bıktım yalnızlıktan, erdim şiire, edebiyata,
Suçum yaşamakmış ya, ölümü bekliyorum.

Hislerimin yanılgılarına uğradım, yanarım,
Dost gibi görünen, düşmanlarıma kanarım,
Gerçek sevgi anneminmiş, onu hep anarım,
Suçum yaşamakmış ya, ölümü bekliyorum.

Özümden verirken, azığımdan olmuşum,
İnsanlar içinde, en aciz kalan kulmuşum,
Öldürmeyen acıtan, kalpten vurulmuşum,
Suçum yaşamakmış ya, ölümü bekliyorum.

Koştum yardıma, karşılık bile beklemeden,
Yürümeye kalkmışım, hiçte emeklemeden,
İşimin yolunda gittiği olmadı, teklemeden,
Suçum yaşamakmış ya, ölümü bekliyorum.

Yaşadıklarımı yaşayan, var mıdır bilemem,
Hatalarım olduysa, gecikmez özür dilemem,
Daim ezildim ama, bundan sonra ezilemem,
Suçum yaşamakmış ya, ölümü bekliyorum.

Hedeflerim vardı, hayalde kaldı ne yazık,
Bundan önce ki, hayattan yediğim kazık,
Bundan sonra ise, yiyeceğim yalnız azık,
Suçum yaşamakmış ya, ölümü bekliyorum.

Ölüm inanın korkutmuyor, kurtuluş olacak,
İşte ruhumda o zaman, içi huzurla dolacak,
Sizin için belki, sevilmemiş hayat solacak,
Suçum yaşamakmış ya, ölümü bekliyorum.

Yunusun sözü bitsin artık, konuşmasın bile,
Dertlerinden başka, yaşamında bir çok çile,
Şiirinde üstünüze hitaben, söz getirmez dile,
Hayattan beklentim yok, son söz ekliyorum,
Suçum yaşamakmış ya, ölümü bekliyorum.